Maak kennis met Edwin Rosier.

Nadat ik pas op 12 jarige leeftijd begon met hockey bij Cartouche ben ik bijna 10 jaar geleden aangesloten bij de Veteranen om af en toe mee te doen in dit gezellige team. Heb mij nooit kunnen ontwikkelen tot een sterspeler maar moet het vooral hebben van mij loopvermogen…

Ja zeker, meestal in de voorhoede waar ik probeer hard heen en weer te rennen en soms een goaltje te stelen. Voor mij geen lepe tip-in’s maar meestal een mazzel goal door magistraal spelinzicht. Ook leuk hoor!

Zes jaar geleden zijn wij met enkele bezorgde teamleden uit de Veteranen een nieuw bestuur begonnen. Eigenlijk vanzelfsprekend omdat de club dit nodig had. En uiteraard, net zoals het hockey spel, is het een teamsport. Dat geldt dus ook voor het bestuur en de hele groep van 20 tot 30 vrijwilligers die regelmatig voor de club actief zijn. We doen het samen! Dat geeft namelijk heel veel bevrediging naast het praktische voordeel dat je het belangrijk vindt dat jouw zoon of dochter het goed heeft op de hockeyclub.

Mijn rol als voorzitter vindt zijn oorsprong in mijn eigenschap om graag met mensen kennis te maken en vriendschappen te onderhouden. Ook vind ik het niet vervelend om af en toe het voortouw te moeten nemen. En te overleggen met de gemeente, de hockeybond of onze hoofdsponsor. Daarnaast lukt het mij aardig om het totaal overzicht te behouden voor de club doordat ik de financiële cijfers goed ken en het ook leuk vind om samen met onze penningmeester hier goed de vinger aan de pols te houden.

Daarnaast zie ik als belangrijke taak voor een voorzitter om de eenheid in de club proberen te behouden. Vooral door aandacht te geven aan iedereen en in het bijzonder de vrijwilligers die soms onzichtbaar voor anderen een hele nuttige bijdrage leveren. Maar er zijn ook momenten dat er leden of ouders teleurgesteld zijn door de club. Ook daarvoor moet aandacht zijn want uiteindelijk draait deze club om de leden en het plezier dat iedereen beleeft aan het spelletje. Ieder lid is belangrijk en verdient aandacht (maar moet ook zijn/haar steentje bijdragen).

Van het hockeyspel op zich heb ik niet veel verstand, ik vind dat vooral leuk om te doen. En eigenlijk ben ik mee gaan spelen met de Veteranen omdat ik er al een aantal goed kende en het leuk vond nieuwe leeftijdsgenoten te leren kennen die in Geldermalsen of omgeving wonen.

Inmiddels ben ik de sfeer en gezelligheid van de club erg gaan waarderen. Onze dochter Arlette kan samen met vriendinnen op de fiets naar de trainingen. Op een bepaalde leeftijd is dat heel vertrouwd en prettig. Op zondag komen soms een aantal moeders met de kinderen kijken en die blijven dan na afloop van de wedstrijd hangen voor een drankje en een bitterbal.

Voor de corona periode hebben we regelmatig de BBQ aangestoken op zaterdag- of zondagmiddag. En we maken dan ook wat lekkers klaar voor de tegenstander. Dat wordt erg gewaardeerd maar is ook vooral reuze gezellig voor je eigen team. Overigens mag de BBQ van de Veteranen door alle teams gebruikt worden op voorwaarde dat jullie je eigen verantwoordelijkheid nemen (schoonmaken, veiligheid, respect voor iedereen en de spullen van de club).

Bedankt Casper. Inderdaad zijn wij begonnen in een roerige tijd voor de club. Onvoorbereid ben ik begonnen als voorzitter met hulp van vele Veteranen zoals Sander Roldanus, Johan van Driel, Jelle ten Have en vele anderen die nu ook nog in het bestuur of een commissie zitten. Mijn voorganger was Claudius Vermeulen (een oud studiegenoot van mij) en hij heeft mij snel en vaardig geholpen en tips gegeven over het ‘reilen en zeilen’ binnen de club. Er waren spanningen en dat verdiende veel aandacht.

Gelukkig is dat allemaal achter de rug en bouwen we al weer enkele jaren succesvol aan de vooruitgang van onze club. Tegenwoordig de Gezelligste Club van de Betuwe. Al vroeg ben ik mij gaan concentreren op het lastige traject om de gemeente ervan te overtuigen dat er veel geld geïnvesteerd moest worden in de aanleg van twee nieuwe watervelden. Dit traject heeft ruim 3 jaar geduurd en kost onze vereniging veel geld. We zullen er samen aan moeten werken om ons ledenaantal op 400 leden te krijgen en dat gaat niet vanzelf.

Met hulp van vele leden en oud-leden en bovenal onder leiding van Gerard Lak wordt op dit moment gewerkt aan de afronding van dit project. Nog even en we kunnen gaan trainen om onze vaardigheid in 3D hockey te ontwikkelen. En daar is de TC dan alweer mee bezig. Nog een paar nieuwe sponsoren erbij en wat ouders die af en toe willen helpen met (groen)onderhoud op de club en we gaan een mooie tijd tegemoet.

Dus Casper, een goede vraag: hoe kijk ik terug op afgelopen jaren? Met heel veel plezier en ook wel trots. En graag zou ik mijn stokje overdragen aan een nieuwe leider van de club die samen met veel betrokken ouders en leden verder bouwt aan de professionaliteit van deze gezellige familieclub voor heel West Betuwe.

Ik wil het stokje doorgeven aan Bas, hij is naast bestuurslid ook voorzitter van de TC (Technische Commissie voor hockey zaken) en feitelijk de belangrijkste commissie van de club. Want we komen allemaal om met plezier te hockeyen en zij vormen de kern van de club. Bas wat is jouw belangrijkste drijfveer om deze taken op je te nemen?