Column Hockeymam: Luie zaterdag
10-1
December, zaterdagochtend, tien uur. Boven liggen er twee te slapen. Beneden slof ik op mijn Uggs en in een joggingbroek door de keuken. Een
waterig winters zonnetje schijnt de woonkamer in. Vandaag hoef ik he-le-maal niks, denk ik en ik schenk mezelf een
verse koffie in. De krant ligt op tafel, de dag nog voor me. Het is winterstop, we hebben geen hockey op zaterdag en dat voelt als vakantie.
Ik mag het eigenlijk niet zeggen, maar I LOVE WINTERSTOP. Ons hele leven ademt hockey. Als de meiden niet
trainen, hebben ze een wedstrijd en als zíj geen wedstrijd hebben, heb ik ‘m of ben ik aan het trimmen of heb ik besprekingen op de club met het
bestuur of met verschillende commissies. Hier een vergadering, daar nog even een wedstrijd kijken, oh leuk, zondag is er Thé Dansant. Wij zijn gemiddeld zes
dagen per week op de club. Al mijn
zaterdagen besteed ik aan het brengen en halen van complete meisjesteams en hen aanmoedigen langs de lijn. Dat is
natuurlijk een zelfverkozen en heel
plezierig lot. Maar ieder jaar komt er een moment waarop ik denk: een beetje
minder drukte zou best lekker zijn. Hoe dat moet, weet ik niet. Thuisblijven als mijn dochters een wedstrijd spelen, kan ik niet en de taken die ik heb aangenomen als vrijwilliger bij de club, wil ik graag goed en netjes volbrengen.
Speciaal voor mensen zoals ik, is de
winterstop een welkome afwisseling in het hockeyseizoen. Ineens wordt het leven weer wat overzichtelijker en lijkt de druk iets van de ketel. Geen drie keer per week een straffe veldtraining in het donker, maar eens per week de warme en verlichte zaal in. Op zaterdag doen we eindelijk weer wat alle mensen op zaterdag doen:
uitslapen, op je gemak ontbijten, de krant lezen, boodschappen doen en rond vier uur ’s middags met een
wijntje voor de open haard zitten. Geen koude handen en voeten, geen gejakker van hot naar her. Een luxe vind ik het, zomaar ineens die vrije zaterdag. Je komt een beetje op adem.
Mijn dochters daarentegen denken daar heel anders over. ‘Hoezo geen hockey vandaag?’ Voor kinderen zoals zij is er gelukkig de zaalcompetitie. Een snel en technisch spelletje voor de spelers en een genot om naar te kijken voor de supporters. Ik heb er inmiddels al twee speelzondagen van mogen genieten. Zes tegen zes: veel mooier wordt het
leven niet. Dus om eerlijk te zijn: zo’n luie zaterdag vind ik eigenlijk alleen maar leuk omdat ik weet dat er op zondag weer gehockeyd wordt.
Alice Binnendijk is journalist en chef reportage bij het weekblad Flair. Ze is getrouwd en moeder van twee hockeyende dochters, Jip (11) en Merel (9). Iedere maand schrijft ze in hockey.nl over de (grote) rol die hockey in haar leven speelt.
Reacties
Wil je reageren op het nieuws ?
Er zijn nog geen reacties, plaats uw reactie hieronder
Reageer nu!
Wil je reageren op het nieuws ?
